Zawsze ceniłem sobie jasne sytuacje. Dlatego zawsze mówię co myślę. Nawet jeśli potem krwawi nos, a rzyć boli jak skopana rabatka warto mieć jasny ogląd. Blef jest dopuszczalny w pokerze lub w negocjacjach (choć czasem ciemną uliczkę trudno nazwać przyjemną atmosferą do pertraktacji), ale jeśli się jest po tej samej stronie, to przynajmniej do końca meczu powinno się utrzymywać wspólną politykę i powstrzymać od wbijania swoim sztyletu w plecy.

O co mu chodzi tym razem? Ta kartka wyjatkowo nie nosiła śladów usuwania myśli. Ani zadrapania, ani nawet jednej plamki po alkoholu...

Może i jestem idealistą... może “polityka” to za duże słowo w odniesieniu do moich zleceniodawców. Może...
Ale teraz jest 1. 20 a ja jestem w ciemnej uliczce na jakimś zarzyciu stolicy i wracam do domu na piechotę, a nawet nie jestem po właściwiej stronie rzeki. To wystarczająca pożywka dla mojej wyobraźni, by wszelkie tłumaczenia tych samozwańczych szefów uznać za nic więcej jak gówniarski bełkot po procentach.

Aha! Szefowie... - chyba powoli zaczynałem pojmować przyczynę jego humoru.

Kiedy następnym razem usłyszę,że potrzebują tłumacza i negocjatora odpowiem im, żeby wzięli największą książkę z magazynu i wsadzili ją sobie tam, gdzie już się nie da rozłożyć okładek, a potem żeby i tak okładki rozłożyli. Fakt że przez własną naiwność, dałem się wystawić jak kiepska randka. Wywieziony w nieznane miejsce miałem zostać odstawiony do cywilizacji po skończonej pracy. Pracy nie było, wszyscy zalali robaka przed deserem, a zadupie okazało się jednym z tych, gdzie autobusy nie jeżdżą i nawet sygnał sieci komórkowych szczeka na wstecznym.
1.25 – studzienki parują ukrytym życiem, nie dając żadnych wskazówek co do kierunku. Jakiś ruch w krzakach – z 80 skok do 120. dyskretne spojrzenie i ze 120 robi się 90. to tylko jakiś robotnik próbuje pozbyć się w krzakach nadmiaru piwa. Było by mu na pewno prościej, gdyby zdjął swój dróżniczy, odblaskowy plastron. Jednak najwidoczniej mu to nie przeszkadza.

Do domu wróciłem na 3.34.zanim zasnąłem była 4.05. Przez krótką chwilę zdziwiłem się,że moja świadomość rejestruje jeszcze takie drobiazgi – być może dlatego, że o 6.15 miałem znowu wstać i zasuwać na następne “ważne spotkanie“ z tymi...

Myliłem się... jednak i na tej stronie dokonał pewnego retuszu, ale chyba wiem, jakiego epitetu chciał użyć. Na pewno nie chciał obrażać przedszkolaków...

<-co było przedtem * co było potem->