Jeśli ktoś chciałby się dziś przejść po księgarniach, mógłby znaleźć ogromną ilość bardzo dobrych książek. Niestety liczba książek wyjątkowych jest już znacząco mniejsza. A ile książek, o których potrafisz opowiedzieć, tydzień po lekturze... miesiąc. Trudno powiedzieć.

Jeśli chciałbym być szczery w swojej opinii na temat książki Cmentarz w Pradze, to musiałbym powiedzieć, że jest to opowieść nudna i długa. Ale to nie oddałoby prawdy, bo jest to ten rodzaj długiej nudy, którą tylko nieliczni potrafią stworzyć, a która powoduje, że od lektury nie można się oderwać.

Cmentarz w Pradze nie jest książką, która od pierwszych stron porwie czytelnika swoją wartką akcją. Wręcz przeciwnie – będzie go wsysać powoli, uparcie zachęcając budowaniem historii, wydarzeń, charakterów... Wątki otwierają się i rozwijają bardzo długo i przeplatają ze sobą, a całość sprawia wrażenie niezbyt pociągającego dziennika, czy kroniki. Jednak, nawet mając takie uczucia, nie mogłem się od tej książki oderwać. Mogłem ją odłożyć na chwilę, ale tylko po to, by potem do niej wrócić. Później, gdy już jej większość miałem za sobą, dotarło do mnie ile tak naprawdę się wydarzyło. A zamykaniu okładki każdorazowo towarzyszyło pytanie „gdzie się to wszystko podziało?”.

Eco umieścił w Cmentarzu... narratora, ale można odnieść wrażenie, że nie jest on neutralny – pozwala sobie czasem na małe komentarze, lub komunikaty o zażenowaniu. Bardzo przyjemnie wzmacnia to uczucie czytania kroniki, czy może nawet pamiętnika pisanego przez bohatera, a może bohaterów... Trzeba jednak przyznać, że dość trudno jest określić, z jakim opóźnieniem te pamiętniki miałyby zostać napisane. Jeśli teraz dodamy do tego jeszcze mnogość postaci i faktów historycznie autentycznych, okaże się, że wcale nie jest trudno pogubić się akcji i następstwie wydarzeń.

Choć nie jest to jedyna taka książka, napisana w pamiętnikowy sposób, dostępna dzisiaj na rynku, to i tak muszę przyznać, że pod pewnymi względami napisanie takiej książki dzisiaj wymagało dużo odwagi, albo uznanego nazwiska. A może nawet obu... Czytając Cmentarz w Pradze nie można pozbyć się wrażenia, że autor pisał w zupełnie innym stuleciu – i to nie musiało być tylko jedno stulecie wcześniej. Może to części czytelników sprawić pewne problemy w czytaniu. Zwłaszcza, jeśli ktoś nie jest przyzwyczajony do stylu Eco, lub tym, którzy nie gustują w literaturze klasycznej.

Wszystkim pozostałym – gorąco polecam.

Wydawnictwo Noir sur Blanc
ISBN: 978-83-7392-360-7

tę książkę dostaniesz w , oraz