Nie wiedziałem czego mogę się spodziewać, po takim tytule. Założyłem jednak, że podobnie, jak do napisania autobiografii trzeba mieć już jakieś znaczące dokonania, tak i do parafrazowania dzieł mistrzowskich należy mieć coś naprawdę mocnego do powiedzenia.
Założenie to nie ma, oczywiście, zastosowania do powszechnie parafrazującego różnych mistrzów działu kinematografii, popularnie określanego, jako tanie porno.

Dzierżąc książkę w ręku, cieszyłam się, że wkrótce będę mogła poznać jej zawartość. „Demony”- wreszcie coś dla mnie. Książka ukazująca rzeczywistość przeplataną akcją i niewielkim strachem. Tak właśnie zakończę ten tydzień. Dwanaście demonów zamkniętych w mrocznej księdze. Każdy opowie swoją historię i każdy z nich czeka właśnie na mnie. Poczytam o czym szepczą w mrocznych czeluściach, czym chcą się ze mną podzielić.

Trzy nazwiska, trzy historie, trzy charaktery. Jeden problem – kwestia społecznej akceptacji. Kazimierz Brandys opisał w swojej książce trzy kontrowersyjne postaci, których życia pełne były barwnych, choć często bulwersujących epizodów.

Właśnie skończyłem czytać najnowszą książkę Christophera Moore'a zatytułowaną „Błazen” i mogę powiedzieć tylko jedno.
Książka jest absolutnie genialna – to prawdopodobnie najjaśniej i najszczerzej wyrażone wszelkie myśli jakie pojawiły Ci się w głowie podczas czytania Shakespeare'a...

Są w życiu recenzenta takie książki, które chce on przeczytać i takie, co to ich nie bardzo … Przyznaje się, że miałem bardzo dużą ochotę przeczytać Kruka. Opętany opium i szaleństwem Edgar Allan Poe, brutalnie okultystyczna sprawa kryminalna i widmo ptasiego truchłożercy krążącego nad głową - tego właśnie chciałem. W trakcie lektury mój zapał jednak gasł, a po jej zakończeniu pojawiły się mieszane uczucia. Otóż moja wizja się nie zrealizowała. Poczułem się trochę zawiedziony. Liczyłem na przygodę i grozę, iskrę niesamowitej magii i szczyptę humoru, a dostałem coś, czego nie zamawiałem. Nie mówię, że nie smakowało, ale brakowało uczucia.

Nie będę owijał w bawełnę. Po przeczytaniu „Zadania Goblina nie mogłem się doczekać następnej części przygód Jiga. Byłem niezmiernie ciekaw, w jakim stopniu zmieniło się życie Woodyallenowskiego Goblina – pierdoły. Czy bohaterskie czyny z pierwszej części w jakikolwiek sposób poprawiły jego pozycję wśród współplemieńców, czy on sam zyskał na pewności siebie, lub w jakikolwiek inny sposób.

Kiedy miałem mniej więcej 10 lat okazało się, że wolna i niezawisła Polska czasu PRL była jednak zawisła. Za dopuszczenie do takiego stanu rzeczy ktoś musiał zawisnąć. Przez długi czas Związki walczyły i pertraktowały ze Związkiem... a ja nie widziałem żadnego związku z moją osobistą rzeczywistością. No bo co dziesięciolatka może obchodzić zmiana systemu, rozmowy w telewizji, czy historia w szerokiej perspektywie, kiedy na obiad był kurczak, a w telewizji grali „Morze” - program Marka Koszura.

Co właściwie można powiedzieć o kimś... czymś... kimczymś takim, jak ork. Albo nawet para orków. Przecież wszyscy wiedzą, że tylko elfi albo ludzcy wojownicy i księżniczki zasługują na to, by pisać o nich trylogie, baśnie, pieśni i inne opowiadania. Orkowie zaś nadają się tylko do tego czym pachną.

"Kurs ten powstał jako efekt wieloletnich studiów nad literaturą, doświadczeń z kursów pisania, które prowadziłam z ludźmi kochającymi literaturę i pragnącymi ją tworzyć. Na Zachodzie tego typu kursy są bardzo popularne, u nas traktuje się je z przymrużeniem oka. Sama spotkałam się ze złośliwymi komentarzami typu: "jak można kogoś nauczyć pisać?". Komentarze ucichły, gdy moi podopieczni zaczęli pisać swoje teksty, które zaczynają się właśnie ukazywać tu i tam. Jedno jest pewne, dzięki tym lekcjom otworzyli się, uwierzyli w siebie i myślę, że za jakiś czas o niektórych z nich będzie głośno."

- Katarzyna Siba, autorka

Jak pisać	Jak szybko czytać
KUP	KUP

Jeśli chcesz otrzymać darmowy fragment tej książki napisz na adres zakupy@przykominku.com

Na tę książkę trafiłem niechcący, przeglądając strony internetowe przyjaznych wydawnictw. Nie szukałem jej specjalnie, ale jak to często „w sieci” bywa, znalazłem ją przypadkiem. Być może nawet przeszedłbym nad tym tytułem do porządku dziennego i nie zawracał sobie nim głowy, ale z przynajmniej dwóch powodów poczułem się zaintrygowany.