Ktoś kiedyś powiedział, że granice są tam, gdzie je sobie wyznaczymy. Co się jednak stanie, gdy taką granicę przekroczymy? Czy chcąc zmienić swoje życie, człowiek może czynić niewyobrażalne zło? Odpowiedzi na te i wiele innych pytań postawiłam sobie w trakcie lektury książki Natsuo Kirino Ostateczne wyjście.

Dodger miał być wprawdzie świątecznym prezentem, ale kto by wytrzymał skoro dotarł do nas aż kilkanaście dni wcześniej. Nie mówiąc już o tym, że nie darowałabym sobie, gdybym nie zdążyła go przeczytać przed zapowiadanym końcem świata – to byłoby coś strasznego…

W czasach antycznych pewien śmiałek – nazwijmy go Herostrates – dla własnej chwały postanowił dokonać czynu niesłychanego. Podpalił jeden z siedmiu cudów świata - świątynię Artemidy w Efezie. Przeliczył się jednak, bo karą, jaką na niego nałożono, było wymazanie jego imienia z kart historii. Dziś wydawnictwo Demart wydaje serię „Biografie przeklęte”, z Eligiuszem Niewiadomskim na początek.

Ja już nie chcę bardziej dorastać. Moja pierwsza myśl w trakcie lektury tej książki zdecydowanie wyrażała zazdrość. Pierdomenico Baccalario chyba we wszystkich swoich książkach podkreśla, jak wielkie szczęście go spotkało, gdy podczas swoich podróży natrafił na materiały, świadczące o tym, że...

„Nie będzie już przyjaźni między mną i różami”
Algernon Charles Swinburne, Triumf czasu
Za każdym razem, gdy sięgam po książkę nieznanego mi autora, podchodzę do jej lektury z pewną rezerwą, ale i zainteresowaniem. Z jednej strony bowiem wielką niewiadomą jest to, czy książka mi się spodoba, a z drugiej strony wiem, że po jej przeczytaniu wyrobię sobie pewne zdanie na temat twórczości autora… i albo zdecyduję się sięgnąć po kolejne jego pozycje albo nie.

Uwierzyłam! Uwierzyłam Inglotowi w każde słowo, a każdy wers jego nowej powieści wzięłam za realny. Pozwoliłam się prowadzić między gruzami zbombardowanego miasta patrząc jak w maju 1945 roku umiera niemieckie Breslau, a rodzi się polski Wrocław. Miasto to nie tylko kamienie, a przede wszystkim ludzie tworzący jego koloryt. W powojennej zawierusze okazuje się że siedem wieków historii nie wystarczyło by piastowska ziemia zamieszkana przez Niemców przestała być polską.

Jakoś tak się utarło, że ciemnymi wiekami nazywa się średniowiecze. Tymczasem lata które nastąpiły po rewolucji przemysłowej zawsze kojarzyły mi się ze wszechobecną szarością. Upiorny zegar zdaje się potwierdzać moje wrażenie.

Książka Janusza Tazbira już dość długo czekała na półce na swoją kolej. Zbieg wielu okoliczności nie tyle przypomniał mi o niej, co zmobilizował do napisania tej recenzji. Już na początku chciałbym jednak zaznaczyć, że Od sasa do lasa znajduje się dość wysoko na liście przykominkowych półkowników.

Tegoroczna jesienna aura nie zachęca niestety do spacerów. Jedyna „aktywność” na jaką mam ochotę, to zaszycie się pod ciepłym kocem z herbatką w jednej i książką w drugiej ręce. Tym bardziej ucieszyłam się z kolejnej nowości na mojej półce.

Książka ta stała od dłuższego już czasu na naszym bibliotecznym regale kusząc czerwienią grzbietu, ale Dziesięć tysięcy uciech cesarza nie brzmiało dla mnie zbyt zachęcająco, nie będę się przecież sugerować opiniami z okładki, wiadomo muszą być pozytywne. I do tego ten obrazek na okładce: